Reisverslag Burkina Faso 2016

Reisverslag Burkina Faso 1 januari 2016 – 9 januari 2016

Op 1 januari vertrok ik aan het eind van de dag naar Brussel met de trein om daar vlakbij het vliegveld Zaventem de nacht door te brengen. De volgende morgen 2 januari was ik bijtijds op het vliegveld. Na een voorspoedige vlucht landde ik om 16.30 uur in Ouagadougou, waar ik opgehaald werd door onze counterpart in Burkina Faso Lenie en haar partner Yessa. Binnen een half uur arriveerden we bij hun huis waar we hartelijk begroet werden door de vier honden, de twee poezen, de kippen, konijnen en duiven. Na een lokaal biertje op het terras, het uitpakken van de koffer en meegebrachte spulletjes, en na een heerlijk diner was het: vroeg naar bed. Want Lenie had voor de komende week een strak programma opgezet. Stichting Pequenita had inmiddels acht projecten gehonoreerd in Burkina Faso in diverse regio’s en we zouden ze alle acht bezoeken.

Zondag 3 januari was eerst de kennismaking met Hamidou, de voorzitter van Le Tisserin, via welke organisatie onze projecten getoetst worden. Lenie en Hamidou hebben in 2008 deze stichting opgericht met als doelstelling:  ondersteuning gehandicapten.  Alice is de uitvoerend directeur en de enige betaalde kracht. Onze projecten vormen een nevenactiviteit van de stichting. In de middag togen Hamidou, Alice, Lenie en ik op pad naar “Bonheur Ville”. We werden in deze tamelijk nieuwe wijk ontvangen in het huis van de “présidente” van de vrouwenorganisatie “Nong Taaba”. Met haar liepen we naar het vrouwencentrum waar ongeveer tien vrouwen zaten.

De vrouwen vertelden over activiteiten in het centrum, zoals bv. het maken van zeep. En 60 enthousiaste vrouwen weven de allermooiste pagnes die zij zelf verkopen op de markt. Pequenita heeft een startkapitaaltje voor materiaal voor het weven gegeven. Wij  zijn door de wijk gelopen en hebben vier vrouwen bezocht die op hun erf met het weefgetouw aan het werk waren. Vakwerk! Zij hebben opdracht voor 8 maart gekregen om pagnes (lendedoeken) in uitgekozen kleuren te weven! Iedereen hier, ook mannen dus vieren internationale vrouwendag! En dragen dan een speciale pagne. Na de wandeling door de wijk hebben we bij Cristel thuis nagepraat met de zeer gemotiveerde vrouwen.

Maandag 4 januari ben ik met Lenie en Yessa naar Kongoussi 80 km verderop gereden om Boukary Kinda te ontmoeten. Hij wachtte ons op en wij volgden hem op zijn bromfiets over hobbelige weggetjes naar achtereenvolgens Badinogo, Darigma en Loulaka om door ons ondersteunde landbouwprojecten te bezoeken. Vrouwen hebben allemaal een perceel van 7,5 bij 50 meter waarop tomaten, uien, sperziebonen en kool worden verbouwd. Er is een ingenieus bevloeiïngssysteem vanuit het “Lac du Bam”. Met een ondergronds kanaal en met een pomp worden elke drie dagen de veldjes bevloeid! Pequenita heeft hier behalve zaad, kunstmest, vier ezelskarren gefinancierd. Alles ziet er tip top uit!

 

Dinsdag 5 januari kwamen wij na 370 km. in vijf uur rijden in Bobo aan over een gedeeltelijk prima – door de  EU gefinancierde – weg. ’s Avonds meteen naar Marcelline en haar twee dochters Sabine en Jocelyne gegaan. Pequenita heeft hier met behulp van de HVO in Heerhugowaard een kiosk voor de drie vrouwen bekostigd. Zodat zij op het terrein van de parochie hun koopwaar kunnen uitstallen. De kiosk was kersvers rose geverfd.  De koopwaar lag – totdat de verf goed opgedroogd is – keurig uitgestald op het erf. Ik heb daar sieraden, sleutelhangers en lappen gekocht voor benefietdiners en kunstmarkten. Marcelline hoopt dat haar dochters met behulp van dit project tzt. zelfstandig kunnen functioneren.

Tot slot van de dag hebben we met zijn achten gedineerd in park Siwaya, heerlijke vis met groenten. Yessa was ontevreden want we kregen de koppen van de vissen niet geserveerd!

Woensdag  6 januari gingen we om negen uur op pad naar marktvrouwen. Pequenita heeft resp. een eerste voorraad koopwaar en een aantal golfplaten voor de marktkramen gefinancierd. Dat heeft al geresulteerd in een systeem van microkrediet. Zij hebben zelfs een bankrekening kunnen openen! Daar staat nu CFA 750.000 op. Dat bedrag willen ze verdubbelen. De boekhouding wordt consciëntieus bijgehouden. Geweldig wat die 44 vrouwen van “Asuma” met een beetje geld doen!

Vervolgens hebben we heerlijk gegeten bij de ouders van Yessa op het erf. Diverse familieleden schoven aan. Een zus arriveerde uit Ivoorkust na een lange busreis. Na een bezoekje aan Solange – een gehandicapte vrouw – die lokaal bier Dolo brouwt uit “mil” met water op houtvuur volgens een zeer interessant procedé keerden wij terug naar het hotel. Daar  hebben Lenie en ik nieuwe initiatieven besproken van de marktvrouwen, van Solange, van Boukary,  onder het genot van Brakina, lokaal bier.

Donderdag 7 januari vertrekken we over een mooie route naar Dano, vlakbij Guéguéré, alwaar we om 13.00 uur aankomen. We melden ons bij de “Auberge de Dano”. Na een heerlijke lunch van couscous met kip, saus en natuurlijk het lokale bier rusten we even uit in de leuke kamers, alvorens Lenie en ik het “Musée de Femmes” willen bezoeken. Dat blijkt gesloten, maar we krijgen wel een rondleiding door een traditioneel huis van de Dagara, want we zijn nu in Dagaraland. ’s  Avonds komt Lucas Dabire, de burgemeester van Guéguéré, ons begroeten en het programma voor de volgende dag bespreken. Er zijn 75 actieve vrouwen in zijn dorp die zich met de bereiding van soumbala bezighouden.

Vrijdag 8 januari vertrekken we in de morgen naar Guéguéré  een half uurtje rijden van Dano. Bij het gemeentehuis maakten we onze opwachting bij Lucas. Hij gaf ons een korte rondleiding door het kantoor alvorens we richting de vrouwen vertrokken. Aan het eind van de dag zouden we een goudzoekersveld bezoeken. We werden door de vrouwen al zingend en dansend opgewacht. We liepen naar het centrale punt in het dorp, waar alle vrouwen verzameld waren. Zij vertelden ons over de bereiding van soumbala. Met steun van Pequenita konden zij een grote voorraad bruin zaad van de Parkia biglobasa boom kopen, ook néré genoemd. Zij hebben een (voor ons) ingewikkeld systeem van microkrediet opgezet, maar zij zijn heel tevreden met het resultaat. Na diverse speeches, gezangen, dansen, overhandigen van cadeaus en een geweldig optreden van een professionele groep mannelijke dansers en muzikanten gaan we bij de familie van de burgemeester een heerlijk bord rijst met kip en soumbala eten. Ik had intussen telefoon ontvangen uit Nederland dat het niet goed ging met mijn 99-jarige moeder. Toen de vrouwen dat hoorden, zongen, baden en dansten ze extra intensief!

 

 

 

 

Wij zijn eerder uit het dorp vertrokken dan de bedoeling was en nog dezelfde middag zijn we teruggereden naar de hoofdstad. Intussen had Alice mijn vliegticket kunnen vervoegen, zodat ik de volgende dag naar Nederland terug vloog.

Ons allereerste project: een sapproject opgezet door een gehandicapte vrouw hebben we daardoor niet meer bezocht. Maar dat draait in een iets gewijzigde vorm dan bij de start nog prima.

Concluderend constateren we dat met de acht door Pequenita gefinancierde projecten vele honderden vrouwen in Burkina Faso een flinke stap voorwaarts gezet hebben in hun economische onafhankelijkheid en zelfstandigheid. Ik was onder de indruk van de dadendrang, de motivatie en het enthousiasme met als doelstelling economisch en sociaal vooruit te komen. Voor hen is het heel stimulerend dat mensen die ver weg wonen geïnteresseerd zijn in hun situatie. Uiteraard had het zonder de deskundige  ondersteuning van Le Tisserin, de initiatieven van de burgemeester Lucas en van Boukary niet tot zulke goede resultaten geleid. En bovenal door onze counterpart Lenie Hoegen Dijkhof die als in een spin in het web zit bij alle projecten.

Onze contactfiguur uit Niger, Habsou,  zou de zaterdag naar Ouagadougou komen om de projecten in Niger te bespreken. Het is voor Habsou  gemakkelijker om te reizen vanuit Niger naar het buurland, dan het voor mij is om naar Niger (met een negatief reisadvies en code rood) te reizen. Lenie en Habsou hebben een ontmoeting en bespreking gehad, terwijl ik in het vliegtuig op weg naar huis was. Het werkbezoek heeft inmiddels tot drie nieuwe gehonoreerde projecten geleid. Waarover meer in de eerstvolgende nieuwsbrief.

Trudie Betlem, augustus 2016