Cassaverasp Moi taki
Moi Taki is een klein dorpje aan de Tapanahoni rivier, in het oostelijke deel van Suriname. Er wonen ongeveer 500 mensen, vooral vrouwen, kinderen en ouderen. De jongeren trekken naar de stad en de mannen verblijven vaak ook in de stad of elders om te werken. Sinds een jaar is er een installatie om drinkwater te zuiveren uit rivierwater. Er is een aantal kranen in het dorp waar water getapt kan worden. Momenteel is er geen elektriciteit. Er is wel een aggregaat om stroom op te wekken, maar die is kapot. De mensen leven van wat de kostgrondjes (akkers waarop ze planten), hun opbrengen en kopen af en toe spullen in Paramaribo.
Alles moet via de rivier of het vliegtuig worden aangevoerd. De vrouwen van het dorp hebben een vereniging opgericht: Wi sa wani Du. Het doel van de vereniging is dat de vrouwen zich organiseren om hun sociaal economische positie te versterken. De vrouwen krijgen hierbij ondersteuning van een lokale ontwikkelingsorganisatie: NGO Forum in Paramaribo. Ze krijgen scholing hoe ze zich kunnen organiseren, zoals bijvoorbeeld een cursus vergadertechnieken. De vrouwen zijn bezig geweest met een klamboeproject, zij maakten zelf klamboes om die weer te verkopen. Dit ligt nu stil omdat er geen stof meer voorradig is voor de klamboes. 
De vrouwen verbouwen onder andere veel cassave op hun kostgrondjes. De cassave wordt bewerkt tot “kwak” dat veel in het binnenland wordt gegeten. Het maken van “kwak” is een zeer bewerkelijk proces. De cassave moet geschild en geraspt worden. Met name het raspen is zwaar werk. Daarom wilden de vrouwen graag een cassaveraspmachine aanschaffen. Ook moet er een huisje worden gemaakt om de cassaveraspmachine in te zetten, zodat deze beschermd is tegen weersinvloeden. De “kwak” die de vrouwen maken kunnen ze dan verkopen en ook kunnen ze een kleine vergoeding vragen aan mensen die bij hen de cassave komen raspen. Er is afgesproken dat het geld dat ze hiermee verdienen, wordt gebruikt voor andere investeringen. Bijvoorbeeld een rijstpelmolen. Stichting Pequenita heeft besloten het project te financieren en zorg te dragen voor de aanschaf van de cassaveraspmolen en de golfplaten voor het huisje. Tevens draagt de stichting de kosten voor het transport van de aangeschafte goederen. Onlangs is de cassaveraspmolen door een groep reizigers van de Stichting Trésor aangeboden aan de vrouwen van Moi Taki.
De vrouwen verbouwen onder andere veel cassave op hun kostgrondjes. De cassave wordt bewerkt tot “kwak” dat veel in het binnenland wordt gegeten. Het maken van “kwak” is een zeer bewerkelijk proces. De cassave moet geschild en geraspt worden. Met name het raspen is zwaar werk. Daarom wilden de vrouwen graag een cassaveraspmachine aanschaffen. Ook moet er een huisje worden gemaakt om de cassaveraspmachine in te zetten, zodat deze beschermd is tegen weersinvloeden. De “kwak” die de vrouwen maken kunnen ze dan verkopen en ook kunnen ze een kleine vergoeding vragen aan mensen die bij hen de cassave komen raspen. Er is afgesproken dat het geld dat ze hiermee verdienen, wordt gebruikt voor andere investeringen. Bijvoorbeeld een rijstpelmolen. Stichting Pequenita heeft besloten het project te financieren en zorg te dragen voor de aanschaf van de cassaveraspmolen en de golfplaten voor het huisje. Tevens draagt de stichting de kosten voor het transport van de aangeschafte goederen. Onlangs is de cassaveraspmolen door een groep reizigers van de Stichting Trésor aangeboden aan de vrouwen van Moi Taki.